Parecía Guillerme, poren era Guillermo.

Antonte domingo, o se cumplir o primeiro cabodano da elección do Guillerme Vázquez coma Portavoz Nacional do BNG, no xornal La Voz de Galicia lle adicaban duas páxinas. Unha de entrevista e outra de reportaxe. Nesta última o autor viña dicir na definición do portavoz nacional que parecia “mangallón” e a máis “afable”.

O de mangallón, ben explicado no mesmo xornal non semella tan grave, non?. O que non estou moi seguro é si alguen estaría disposto a eleixir para presidente de Galiza a un mangallón por moi afable que fose.

Claro que tamén, no tratamento que lle adoitan dar as novas do portavoz do BNG, van mesmo de “cirujano profesional” a “mangallón afable”; pasando polo nome que unhas veces e “Guillermo” e outras “Guillerme” segundo lles conveña no xornal para os seus intereses.

Nestes ultimos tempos, e grazas a posición oficial dos nacionalistas, sobre da fusión das Caixas galegas, coincidente ca posición do dito Xornal, pasaou de castelanizado Guillermo o mais lóxico Guillerme. O malo e que o quixeron facer tan ben que arrearon o de mangallón polo medio. Vaia “sanbenito” que lle foron a colgar.

O que si que entre “mangallón” e “cacharulo”, case que millor o de primeiro pola altura o digo, non vaia ser que tamen o confundan con un “mexeriqueiro” que cando se trata de lle contestar a Xose Manuel Beiras non semella que sexa Guillermo Vázquez. Ainda que, si se trata de lle contestar a Bautista Alvarez a definición non sei cal se poderia tomar. “Caladiño”, e ben caladiño.

POr todo isto, non se me vai da cabeza aquela canción do “meloso” duo Pimpinela: “Porque ella no era ella, parecía una doncella. Y se llamaba José”. José, non Xosé.