viernes, 28 de septiembre de 2007

Mar de Fondo


Nesta época que nos toca vivir dispoñemos de muitisima información. Estas máquinas que temos baixo a yema dos dedos son capaces de facilitarnos un sinfín de datos de cualquer tipo. Lo que resulta verdadeiramente complicado é saber para que los queremos.

Hoy na prensa, concretamente na Voz de Galicia, via un artículo de analisis sobre lo tocante a os presupuestos del Estado para Galicia, provincia a provincia. Dous redactores facían toda suerte de porcentajes, gastos per capita, etc... Incluso un delos era capaz de meter os nombres de Touriño y Pepín Blanco por el medio, faendo toda ua verónica metafórica sobre a provincia na que vota el segundo. Lo que me parece que non se deron cuenta era de que os habitantes que da provincia da Coruña mencionaban ambos analistas variaban en casi 200.000 personas, que para dividir lo presupuestado paréceme a mí que cambia un pouco.

Tamén hoy nos medios de comunicación, neste caso a través das ondas radiofónicas, donde tuvo a ben refugiarse el "dimitido" por el BNG, el tertuliano Antón Losada era capaz de ofrecernos, ou más bien de deixarnos entrever, información sobre el Mar de Fondo que ta axitando al Bloque con ua velada crítica al sou compañeiro nacionalista, el Conselleiro encargado dos lumes al manifestar que ahora que non ta xa nel ejercicio del poder nun lle importa reconocer que con ocasión dos lumes del pasado ano se cometeron errores por parte dos encargados del tema. Quen lo iba a pensar.

Si a esa "crítica", ou atisbo de desafío, lle unimos as informaciois sobre el retorno a Galicia del chico duro nel Congreso dos Diputados Paco Rodríguez para poñer orden nas filas bloquistas. Si ademas lle xuntamos el relevo en Madrid a donde van enviar a Aymerich ou a Jorquera con toda probabilidad, lo dicho Mar de Fondo.

jueves, 27 de septiembre de 2007

Salvando as distancias

Hoy, comentando a diferencia que un mismo asunto pode suscitar dependendo da óptica desde a que se mire, veuse a mente ua maldad: salvando as distancias o aproveitamento que dua "temporada" no poder poden facer os heredeiros.
Ésta semana, en Madrid nel Congreso dos Diputados, aprovouse ua moción -aunque rebaixándola- de Izquierda Unida al respeto dos bienes dos Franco. Pedía I.U. que el Estado requisase todos os bienes usurpados al pueblo por Franco na dictadura. El Congreso rebaixou as pretensiois dos comunistas deixandolo simplemente nun apoyo a declaración del Pazo de Meiras como B.I.C. (Bien de Interés Cultural).
Bien, pos si se miraba na prensa esta noticia, dependendo da "óptica" del medio el resultado de lo aprobado parecia distinto. Mentrás na Voz de Galicia se relataba lo sucedido nel Congreso como iniciativa de I.U.; nos titulares de Galicia Hoxe parecia que a instigadora de lo aprobado fose a Conselleira de Cultura, a nacionalista Anxela Bugallo, como auténtica paladín da lucha pola recuperación dos bienes franquistas. Por cierto, según me cuenta un amigo, parece ser que el Pazo de Meiras foi el resultado dua especia de "donación popular" pa que si fixo ua cuestación entre el pueblo. Claro que a alternativa entre participar ou non na donación xa la pódedes imaginar. Díceme el meu amigo que vai resultar interesante el pleiteo jurídico para desfacer este "donativo". Veremos.
Y, si se escuitaban as declaraciois feitas pola Presidenta da Comunidad de Madrid, a "popular" Esperanza Aguirre justificando que el Partido Popular fose el único grupo que votoú en contra da moción, entónces apaga y vamonos. Decía a señora Aguirre que: "cada uno en su finca privada puede hacer lo que le pete". Si, si, del castizo "petar" (sic. "agradar") que para eso es la Señora Presidenta de Madri.
Asimismo, esta semana tamén nos periódicos os simples mortales podiamos leer como sin ningún tipo de rubor os políticos del bipartito faian ua suerte de "strip-tease" político y daban cuenta das suas hipotecas. El Presidente Touriño ua hipoteca antigua y a punto de acabar. El Sr. Anxo Quintana, según el mismo en su curriculo enfermero de profesión y circunstacialmente Vicepresidente da Xunta, nacionalista y de izquierdas, vese na actualida sometido a tirania da suba del Euribor al ter a obligación de faer frente as cuotas de 3 prestamos hipotecarios. Si lle dicen a cualquiera dos Bancos, grandes ou pequenos, que un simple sanitario quer dispoñer, non de tres sinón de ua hipoteca, as garantias que lle van exigir nun vos quero nin contar; sólo se poden equiparar con as filigranas financieiras que el individuo vai ter que faer para poder pagarla sin morir nel intento. Deben pensar os asesores del BNG que ter non ua sinos tres hipotecas viste muito. Lo que pasa e quel traje quedalles grande.
Salvando as distancias, os heredeiros del sr. Quintana van poder disfrutar dun pequeno capitalín despos dua temporada no poder. El paralelismo con os herederos de Franco, que jurídicamente disfrutan del Pazo de Meiras por ua donación popular, tras de outra temporada del poder resulta cuando menos traxicómico de nun ser porque os cuartos das duas heredanzas salen del mismo furao: El Pueblo Llano.