jueves, 18 de octubre de 2007

"Bandeira de Ribadeo"


Xa que están tan de moda ahora, tamén a mín as bandeiras, vanme servir para facer alguas reflexiois. A "tolemia" instalada nesta sociedad que vivimos; y alentada por uos y por os outros, na que parece que sólo vale lo que a ti te beneficia, caya quen caya; cuando se aproximan as elecciois alcanza puntos de auténtica tragi-comedia. Con lo bonito que é vivir; para min desde luego, nun merece a pena morir por ningua bandeira. ¿Sábedes por qué?. Porque sólo se pode morir ua vez. Y, despós, ¿qué faes?.


As bandeiras parecen símbolos, sobre todo para aquelos que las sostenen, inamovibles e inalterables que van más allá dos tempos. Mentira, y gorda. Nun son más que artilugios al servicio de quen se quer aproveitar dos demás. Señan dun tipo ou de outro, que bandeiras ai muitas, sempre que alguen las menciona é que quer conseguir que os outros fagamos algo por elos. Eu, desde luego, nun vou faer nunca nada que nun sea dudar de todo, que é lo que, desde este blog os pediria permanentemente, y sin faer bandeira de elo.


Si nos referimos as bandeiras dos paises é fácil comprobar como nun ai nada que sea más manipulable en aras de obscuros intereses. A de España hasta fae ben pouco tia ua grande y libre "aiga" no mismo medio; xa se cambiou afortunadamente. A Galega tamén ai quen no mismo medio, alegalmente, lle coloca ua gran estrella roxa de cinco puntas, mismo pretendendo apropiarse de ela como guardianes dun nacionalismo cada vez mas sectario y al servicio de algús "lobbys" que nada mais intentan conseguir beneficios propios; lógicamente en perjuicio del pueblo llano.


Si vos fijades, símbolos y cousas, e decir "bandeiras", que parecian que de desaparecer se iba acabar o mundo atopanse a cada paso. Cambiaron as "pesetas" y nun pasou nada. Cambiaron as "fronteiras" y támpouco pasou nada. A cada pouco cambian as "normas"; y nun é que nun pase nada porque amolar si que amolan; pero, vamos tirando mas mal que ben, pero tirando.


Pero, si é que hasta a credibilidad de instituciois tan "nobles", ou parecíamo a mín, como a que cada ano otorga os Premios Nobel cae polos suelos al dar como nesta ocasión el de Medicina a un "inteligente" médico americano blanco que ven de opinar que os negros son "genéticamente" us pailanes; ou mismo él da palabra mas "bandeira" de todas, el da Paz, al reconvertido Al Gore que cansado de oir que fora el candidato que mas cerca se quedara da victoria nese gran pais chamado America, decidiu faer "bandeira" del ecologismo y augurarnos a todos -americanos y no americanos- as mas apocalípticas catástrofes. Lo dicho, hasta os Nobel se volven mas mediaticos; y nun pasa nada.


A min non me gustan as "Bandeiras". Prefiero sentarme tranquilamente con os meos amigos, por ejemplo, nel muelle de Ribadeo, y contemplar as "estrellas", as visibles y mismo as "invisibles". El outro día, más bien a outra noite, conseguimos cazar ua qué sin saber cómo se metera nua das farolas de Porcillan. Míradelo sino na foto que acompaña esta "ejemplarizante" bandeira de reflexión. Como símbolo a min, ojo sólo a min, gustame más que esa Bandeira de Ribadeo que pretenderon publicitar este pasado verano.