A cor da pel.

Arsenio FernándezdeMesa, director da Garda Civil

Sona moi como o título dun filme, senón fora porque coma sempre a realidade supera a ficción. A cor da pel. Moitos pensan que non ten a mais mínima importancia. Pois, non é certo. A cor da pel importa e moito. Quén, dos que lean esto, nun cree que si os mortos ao outro lado da fronteira de Ceuta en vez de seren negros foran blancos non teria xa dimitido o "mentiroso" de Fernández de Mesa.

A xente pensou que co invento das coitelas no arame da verxa xa o tiña todo visto. Támpouco era certo. Disparar con bolas de goma, segundo eles a non dar, aos que trataban de poñer pe na beiramar dun mundo mellor, é moito peor. Non auxiliar aos que se estaban a afogar, por mor de acadar un soño de vida, é moitísimo peor.

A "defensa" de decir que o fan para defender a fronteira da Patria, a min non me sirve. Ao longo da historia as fronteiras de calqueira dos paises que hoxe son cambiaron, e cambian, en multitude de ocasións. O feito de nascer desta banda non lles da dereito. Os "pobres" negros inmigrantes so buscan o que envexan. E, como decia Hannibal Lecter no "Silencio dos Cordeiros" so se envexa o que se mira tódolos dias. O problema é que os que se achegan pola raia do Sur adoitan ser pobres, de paises moi pobres, e sen ningunha esperanza. Sen nada que perder. E seguiran chegando. Outros "inmigrantes" que teñen mais cartos adoitan chegar en "vuelos regulares". Ben regularizados e en ponte de prata, porque os paises dos que proceden pode que invirtan no noso.

O problema sen dúbida é moi complicado de resolver. Ágora ben, o respecto aos dereitos fundamentais dos seres humanos non se pode nin siquiera poñer en entredito. Os que intentan saltar as verxas son -e semella que se esquence- seres humanos, e non son ilegais. As persoas non son ilegais.